Teveel om op te noemen...
Door: Lonneke
Blijf op de hoogte en volg Lonneke en Floris
27 December 2010 | Peru, Arequipa
Zo, de hoogste tijd voor een update...
We schrijven 27 december 2010. Derde kerstdag. We zijn inmiddels ruim een maand van huis.
Momenteel zitten we in een mooi hotel in Arequipa. We zijn eergisteravond teruggekomen van een schitterende trekking door de Colca Canyon.
Maar even terug naar waar we gebleven waren....
Huaraz... Tja, wat zal ik erover zeggen. Ons verblijf van 5 dagen werd door de staking met 7 dagen verlengd. We hebben onze tijd nuttig besteed met enkele prachtige trekkings en we zaten in een wonderschoon guesthouse, waar men goed voor ons heeft gezorgd. Uiteindelijk zijn we op 13 december met de nachtbus verder kunnen reizen.
Eerst terug naar Lima en van daaruit meteen door naar Paracas. Paracas is een klein onbeduidend dorpje aan de kust in de woestijn. Enkele jaren geleden is het getroffen door een aardbeving en nu zijn ze hard bezig met de wederopbouw. Dit plaatsje zou niet op de kaart staan als er hier geen wonderschoon Nationaal Park zou zijn. En tevens bevindt zich hier de Ballestas Islands, die in de volksmond ook wel de poor man´s Gallapagos wordt genoemd.
Bij aankomst hebben we ons gevestigd in een aangenaam en eenvoudig hostel en in iets luchtigers gekleed.
Daar waar in Huaraz de temperaturen op zijn zachtst gezegd frisjes waren, is het hier heet en droog. Er valt nooit regen, niet één druppel. Laat staan sneeuw... Echter is hier strooizout in overvloed en ik heb begrepen dat daar in Nederland momenteel een ernstig te kort aan is.... Maar dit terzijde...
Daags na aankomst hebben we een wonderschone tour gemaakt naar de eilanden en het Nationaal Park. Op weg naar de eilanden kwamen we langs de ‘Candelabra’, een 150 meter hoge tekening van een cactus op een bergwand. Dit type cactus lijkt op een kandelaar, vandaar de naam. De tekening is gemaakt door het losse zand weg te halen en aan de zijkant op te stapelen. Daar waar het losse zand weggehaald is, verschijnt de donkere ondergrond. De tekening houdt zichzelf intact, de wind die over de berghelling gezogen wordt blaast de tekening schoon. Deze tekening is minimaal 200 jaar oud en is alvast een klein opwarmertje voor wat ons in Nasca te wachten staat.
Vervolgens naar de eilanden... Ongelooflijk om te zien hoeveel vogels zich hier gesetteld hebben. Pelikanen, Jan van Gents, gieren en nog meer waar ik de naam niet meer van weet. Zeehonden, zeeleeuwen, pinguins en nog meer. Het stinkt er ontzettend naar birdshit, maar dat is gouden handel hier. De poep wordt gebruikt als exportprodukt en is een grote bron van inkomst. Indrukwekkend mooi... Tijdens de boottocht terug naar het vaste land zwommen er dolfijnen met onze boot mee. Een prachtig kadootje....
´s Middags zijn we het Nationaal Park ingegaan, met prive-gids. Wederom een erg indrukwekkende trip. Peru is een land van extremen, een paar dagen geleden stonden we midden in de Andes tussen de besneeuwd bergtoppen en nu staan we midden in de woestijn in de zinderende hitte. De woestijn is enorm, het is maar liefst 2000 km lang. We zien prachtige rotsformaties, mooie stranden met allerlei kleuren, fossielen en heel veel zand. Uit het niets duikt er een ijsco-verkoper op die daar goed geld verdient. De hamvraag blijft hoe hij zijn ijsjes bevroren kan houden....
Op 16 december reizen we door naar Huacachina. Een oase op 5 km afstand van het plaatsje Ica. Huacachina is zéér bijzonder. Het is niet groot. De vaste populatie bestaat uit een maximum van 150 inwoners. Het bestaat uit een prachtig meer omringd door palmbomen en andere tropische planten en bloemensoorten, enkele hostels, winkeltjes, restaurantjes en cafeetjes. Het is omringd door enorme metershoge stuifzandduinen, de hoogste is meer dan 150 meter. Floris en ik hebben de moeite genomen om deze duinen te beklimmen en geloof me, het was een hele inspanning. Maar het uitzicht zodra we boven stonden was fenomenaal. Zand zover het oog reikt.
Daar waar Paracas een droge rotsige woestijn is met zelfs een ietwat onheilspellend karakter, is dit een enorme uitnodigende zandbak. Sandboarding en met een buggy rondcrossen behoren dan ook tot de activiteiten. Overdag was het te heet en was het lekker toeven bij het zwembad. In de namiddag zijn we er met de buggy op uit getrokken en dat was geweldig. Rondscheuren over die duinen en hier en daar werd er gestopt zodat we met een sandboard ons de diepte in konden gooien. Een super adrenaline kick! Bij terugkomst weer het zwembad in, want geloof me, het zand zit overal...
Daags erna zijn Jeske, Floris en ik om half vijf opgestaan en hebben in het donker de duinen beklommen zodat we de zon op konden zien komen (helden!!). In de verte kon je de Andes zien liggen waarachter de zon zich langzaam aankondigde door een prachtige oranje gloed over de horizon te verspreiden. Magisch om te zien hoe het zonlicht langzaam over de eindeloze woestijn valt.
Die middag hebben we onze spullen gepakt om verder te trekken. Volgende stop was Nasca. Wederom een onbeduidend plaatsje, ware het niet dat zich hier de wereldberoemde Nascalijnen bevinden. En in Nasca was het pas echt heet. Lamgeslagen van de warmte kwamen we na een busreis van pak ´m beet 4 uur bij het Walk on Inn Hostel. Een bijzonder aardige Belg heette ons welkom en we hebben meteen een vliegtuigje voor de dag erna geboekt. De Nascalijnen zijn vanaf de aarde niet te zien. Helaas moet je hiervoor in een heel klein Chesna-vliegtuigje en dit hele kleine Chesna-vliegtuigje zal zich met veel bochtenwerk een weg door de lucht over de lijnen banen. We waren gewaarschuwd....
Met slechts een licht onbijt en een pil tegen luchtziekte gingen we de volgende ochtend op pad. Het was de moeite waard, echter heb ik de laatste 10 minuten niet meer naar beneden gekeken. Ik moest mij focussen op de horizon vanwege een steeds sterker wordende misselijkheid. Het zweet brak me uit en het vomeerzakje was bij de hand... Ik heb het gelukkig niet nodig gehad, maar het scheelde niks. Dat was eens en nooit weer. Gelukkig bleek dat Floris zich ook wel een beetje weeig had gevoeld. Maar goed, we hebben de lijnen gezien en daarvoor waren we in Nasca.
Toen we terug kwamen bij ons hostel was de eigenaar ook terug van zijn tripje. Dit bleek ene Mart Derks uit America (wittewal.. beej Hooors) te zijn. Hij woonde al een aantal jaren in Peru, maar vertelde wel dat zijn broer in Serum woont en hijzelf in zijn jongere jaren zijn rijbewijs bij mijn eigenste vader heeft gehaald... Zo blijkt maar eens te meer, het is een kleine wereld...
´s middags ben ik, samen met Martijn en Jeske nog naar de mummies gaan kijken. Dit zijn mummies van de Nasca people die zo´n 2500 jaar geleden hebben geleefd. Door de droge woestijnhitte zijn deze bijzonder goed in tact gebleven. Mooi om te zien en vooral een heel vreemd idee dat deze mensen al zo oud zijn...
En dat was Nasca. Op naar Arequipa. En busreis van 10 uur, natuurlijk wel de VIP-stoelen. Dat dan weer wel....
Arequipa is een mooie stad met zo´n 800.000 inwoners. Het centrale plein: Plaza de Armas wordt als één van de mooiste van Peru bevonden; de kathedraal en de talrijke koloniale gebouwen sieren het plein. Arequipa bevindt zich op uim 2300 meter boven zeeniveau en is omringd door vulkanen. El Misti is de grootste en waakt over de stad. Deze vulkaan is zo´n ruime 5800 meter en het is een indrukwekkend aanblik.
We zitten in een mooi hotel met een prachtige tuin. Het is hier rustig en heerlijk toeven.
Bij aankomst hebben Floris en ik meteen een trekking naar de Colca Canyon geboekt. En hier zijn we eergisteravond van teruggekomen. Het was fantastisch!
De Colca Canyon is met zijn ruime 4000 meter de diepste canyon ter wereld. Maar liefst tweemaal zo diep als de Grand Canyon in de US. We hadden een fantastische gids en waren maar met 6 personen.
De eerste dag was het een flinke trip omlaag, de canyon in. In een klein dorpje hebben we geluncht, heerlijk! De Peruaanse keuken is fantastisch! Daarna zijn we doorgelopen naar het volgende dorpje, alwaar we de nacht hebben doorgebracht. De omgeving is overweldigend. De natuur is ongelooflijk en hoog in de lucht zie je de flight of te condors...
De volgende dag zijn we via een prachtig pad doorgelopen naar de oase, alwaar we verwelkomd werden door het aanblik van een prachtig zwembad omringd met de meest uiteenlopende tropische planten, palmen en bloemen. Deze verkoeling was welkom. Hier hebben we de dag doorgebracht en tegen het einde van de middag hebben we ons door twee muilezels de berg op laten dragen. En dat was een avontuur op zich...
Die beesten kennen de weg en zijn ontzettend sterk, dus het is een kwestie van ontspannen en erop vertrouwen dat je goed boven aan komt terwijl je de afgrond langs je steeds dieper ziet worden.
Echter is dat makkelijker gezegd dan gedaan... Vooral als je, zoals ik, op de laatste ezel zit die constant met de zweep van de ezelhoeder achter mij ervan langs krijgt en daardoor voortdurend probeert om de ezel voor ons in te halen op een pad dat niet breder is dan één meter en steil omhoog gaat met een afgrond van honderden meters langs me....
Ik was dus blij dat ik boven was en niet alleen omdat ik na anderhalf uur ook wel erg veel last begon te krijgen van mijn derriere...
Kerstavond hebben we doorgebracht in een klein plaatje genaamd Capanaconda. We hebben een privediner gehad en onze gids heeft ons goed verwend met eigen gemaakte Pisco sour en hot chocolat.
Na het diner zijn we de kroeg in gedoken tot in de late uurtjes.
Kleine kinderen kwamen in groepjes binnen om te zingen in ruil voor een maaltijd of snoepjes. Op straat werd overal vuurwerk afgestoken en om twaalf uur ging de champagne rond en werden we door iedereen geknuffeld en zalig kerstfeest gewenst. Heel erg leuk!
Toen we om 2 uur ´s nachts bij ons hostel kwamen stond onze guesthouse-mama ons op te wachten met champagne en werden we wederom geknuffeld. Het balkon van onze kamer was volledig versierd met kerstlichtjes en muziek. We hebben er nog een geproost en keken uit over het kersttumult op straat. Het kerstgevoel dat overdag nog ontbrak kwam zowaar lichtjes te voorschijn...
De dag erna kostte het ons toch wel enige moeite om wakker te worden. Na een goed ontbijt zijn we met de bus teruggereden naar Condor´s Cross. Een uitkijkpunt boven aan de canyon alwaar de condors zich op de warme luchtstroming sierlijk laten meevoeren. En we hadden geluk...
Het was helder weer en we hebben veel condors gezien. Ze vliegen voor ons op ooghoogte door de canyon en sommige waren slechts enkele tientallen meters van ons vandaan. Wat een machtig mooie beesten!
In de canyon leven zo´n 70 condors. Ze zijn met hun 15 kilo, 1.20 meter en vleugelspanwijdte van maximaal 3 meter de grootste vogels ter wereld. Het is magisch om te zien hoe gracieus ze door de lucht zweven.
De reis terug naar Arequipa verliep door wederom een Nationaal Park. Het was een feest om tijdens de rit van 6 uur het landschap aan ons voorbij te zien trekken. Bochtige wegen omhoog door de bergen. Canyons met terrassen waarop de landbouw geschied, kleine dorpjes, vrouwen in traditionele kleding onderweg met een stel ezels, schapen en koeien, spelende kinderen en prachtig natuur.
De hoogste pas waar we door moesten lag op 5000 meter. Hoe hoger we kwamen, hoe minder er groeide. Langzaam veranderde het landschap in een rotsige omgeving en verraadde de sneeuw de hoogte. We zijn uitgestapt en hebben een sneeuwgevecht gehouden. Bizar om te bedenken dat we 24 uur eerder nog lagen te bakken aan het zwembad in de oase.
Door de hoogte waren we al snel buiten adem en ving de reis aan terug naar beneden.
Het uitzicht werd wijdser. Een landschap met vulkanen, meren met flamingo´s en grazende alpalca´s. Prachtig mooi.
Langzaam zagen we El Misti opdoemen en kondigde Arequipa zich aan.
Moe, maar voldaan meldden we ons bij ons hotel. In de avond hebben we met Jeske en Martijn een kerstmaaltijd genuttigt in een restaurant in de stad.
En dan is het tweede kerstdag... Deze heeft in het teken gestaan van luieren, skypen met het thuisfront en pakjesavond. Het was onze laatste avond met Jeske en Martijn en hebben deze wel gespendeerd. Iedereen had kadootjes gekocht. We hadden wijn, whiskey en chips ingeslagen. En zo hebben we ons uren vermaakt met een kadootjes-dobbelspel.
We hebben een zingende kerstman met lichtjes, een op afstandbediening rijdende graver, een obsceen beeldje, dobbelstenen en een gooibeker en nog wat andere meuk die we de volgende drie maanden als extra bagage in onze rugzak mee moeten dragen.... Het was supergezellig!
Vanavond vertrekken we met de nachtbus naar Cusco. Daar wacht Machu Pichu op ons en gaan we oud en nieuw vieren, dat zal me een feest worden...
Maar eerst gaan we onze reis verder plannen, we zijn er nog niet helemaal uit wat we na Cusco willen doen, dus daar gaan we proberen in de komende dagen achter te komen.
Wij hopen dat iedereen een goede kerst heeft gehad en wensen iedereen alvast een hele goede jaarwisseling! Bedankt voor alle leuke berichtjes en keep in touch!
Kusje
P.S.:
- Bij een volgend bericht zijn wij hopelijk oom en tante!
- Lord of the Fries is erg tevreden over de kwaliteit van de friet hier!
- Kan geen foto´s meer op deze site uploaden, want dan moet ik er voor betalen en dat wil ik niet. Dus probeer ik er wat op mijn facebook te zetten! Check it out!
T.A.V.:
Dekaale: Genoeg schone deernes hier, ik zal Floris een mooi exemplaar voor je uit laten zoeken... Wat was je adres ook alweer?
Hanneke: Ik heb de cavia voor alsnog niet geproefd. Vind het er toch niet zo lekker uitzien, zo´n platgeslagen beest met ogen en tanden...
John: Goed bezig! Tof om te horen dat de zaken goed lopen! Keep up the good work!
Annet: Hahaha... Maak me blij en regel het maar....
Iedereen: Bedankt voor de leuke berichtjes en een knallend 2011!!!!! Joehoe!!!
We schrijven 27 december 2010. Derde kerstdag. We zijn inmiddels ruim een maand van huis.
Momenteel zitten we in een mooi hotel in Arequipa. We zijn eergisteravond teruggekomen van een schitterende trekking door de Colca Canyon.
Maar even terug naar waar we gebleven waren....
Huaraz... Tja, wat zal ik erover zeggen. Ons verblijf van 5 dagen werd door de staking met 7 dagen verlengd. We hebben onze tijd nuttig besteed met enkele prachtige trekkings en we zaten in een wonderschoon guesthouse, waar men goed voor ons heeft gezorgd. Uiteindelijk zijn we op 13 december met de nachtbus verder kunnen reizen.
Eerst terug naar Lima en van daaruit meteen door naar Paracas. Paracas is een klein onbeduidend dorpje aan de kust in de woestijn. Enkele jaren geleden is het getroffen door een aardbeving en nu zijn ze hard bezig met de wederopbouw. Dit plaatsje zou niet op de kaart staan als er hier geen wonderschoon Nationaal Park zou zijn. En tevens bevindt zich hier de Ballestas Islands, die in de volksmond ook wel de poor man´s Gallapagos wordt genoemd.
Bij aankomst hebben we ons gevestigd in een aangenaam en eenvoudig hostel en in iets luchtigers gekleed.
Daar waar in Huaraz de temperaturen op zijn zachtst gezegd frisjes waren, is het hier heet en droog. Er valt nooit regen, niet één druppel. Laat staan sneeuw... Echter is hier strooizout in overvloed en ik heb begrepen dat daar in Nederland momenteel een ernstig te kort aan is.... Maar dit terzijde...
Daags na aankomst hebben we een wonderschone tour gemaakt naar de eilanden en het Nationaal Park. Op weg naar de eilanden kwamen we langs de ‘Candelabra’, een 150 meter hoge tekening van een cactus op een bergwand. Dit type cactus lijkt op een kandelaar, vandaar de naam. De tekening is gemaakt door het losse zand weg te halen en aan de zijkant op te stapelen. Daar waar het losse zand weggehaald is, verschijnt de donkere ondergrond. De tekening houdt zichzelf intact, de wind die over de berghelling gezogen wordt blaast de tekening schoon. Deze tekening is minimaal 200 jaar oud en is alvast een klein opwarmertje voor wat ons in Nasca te wachten staat.
Vervolgens naar de eilanden... Ongelooflijk om te zien hoeveel vogels zich hier gesetteld hebben. Pelikanen, Jan van Gents, gieren en nog meer waar ik de naam niet meer van weet. Zeehonden, zeeleeuwen, pinguins en nog meer. Het stinkt er ontzettend naar birdshit, maar dat is gouden handel hier. De poep wordt gebruikt als exportprodukt en is een grote bron van inkomst. Indrukwekkend mooi... Tijdens de boottocht terug naar het vaste land zwommen er dolfijnen met onze boot mee. Een prachtig kadootje....
´s Middags zijn we het Nationaal Park ingegaan, met prive-gids. Wederom een erg indrukwekkende trip. Peru is een land van extremen, een paar dagen geleden stonden we midden in de Andes tussen de besneeuwd bergtoppen en nu staan we midden in de woestijn in de zinderende hitte. De woestijn is enorm, het is maar liefst 2000 km lang. We zien prachtige rotsformaties, mooie stranden met allerlei kleuren, fossielen en heel veel zand. Uit het niets duikt er een ijsco-verkoper op die daar goed geld verdient. De hamvraag blijft hoe hij zijn ijsjes bevroren kan houden....
Op 16 december reizen we door naar Huacachina. Een oase op 5 km afstand van het plaatsje Ica. Huacachina is zéér bijzonder. Het is niet groot. De vaste populatie bestaat uit een maximum van 150 inwoners. Het bestaat uit een prachtig meer omringd door palmbomen en andere tropische planten en bloemensoorten, enkele hostels, winkeltjes, restaurantjes en cafeetjes. Het is omringd door enorme metershoge stuifzandduinen, de hoogste is meer dan 150 meter. Floris en ik hebben de moeite genomen om deze duinen te beklimmen en geloof me, het was een hele inspanning. Maar het uitzicht zodra we boven stonden was fenomenaal. Zand zover het oog reikt.
Daar waar Paracas een droge rotsige woestijn is met zelfs een ietwat onheilspellend karakter, is dit een enorme uitnodigende zandbak. Sandboarding en met een buggy rondcrossen behoren dan ook tot de activiteiten. Overdag was het te heet en was het lekker toeven bij het zwembad. In de namiddag zijn we er met de buggy op uit getrokken en dat was geweldig. Rondscheuren over die duinen en hier en daar werd er gestopt zodat we met een sandboard ons de diepte in konden gooien. Een super adrenaline kick! Bij terugkomst weer het zwembad in, want geloof me, het zand zit overal...
Daags erna zijn Jeske, Floris en ik om half vijf opgestaan en hebben in het donker de duinen beklommen zodat we de zon op konden zien komen (helden!!). In de verte kon je de Andes zien liggen waarachter de zon zich langzaam aankondigde door een prachtige oranje gloed over de horizon te verspreiden. Magisch om te zien hoe het zonlicht langzaam over de eindeloze woestijn valt.
Die middag hebben we onze spullen gepakt om verder te trekken. Volgende stop was Nasca. Wederom een onbeduidend plaatsje, ware het niet dat zich hier de wereldberoemde Nascalijnen bevinden. En in Nasca was het pas echt heet. Lamgeslagen van de warmte kwamen we na een busreis van pak ´m beet 4 uur bij het Walk on Inn Hostel. Een bijzonder aardige Belg heette ons welkom en we hebben meteen een vliegtuigje voor de dag erna geboekt. De Nascalijnen zijn vanaf de aarde niet te zien. Helaas moet je hiervoor in een heel klein Chesna-vliegtuigje en dit hele kleine Chesna-vliegtuigje zal zich met veel bochtenwerk een weg door de lucht over de lijnen banen. We waren gewaarschuwd....
Met slechts een licht onbijt en een pil tegen luchtziekte gingen we de volgende ochtend op pad. Het was de moeite waard, echter heb ik de laatste 10 minuten niet meer naar beneden gekeken. Ik moest mij focussen op de horizon vanwege een steeds sterker wordende misselijkheid. Het zweet brak me uit en het vomeerzakje was bij de hand... Ik heb het gelukkig niet nodig gehad, maar het scheelde niks. Dat was eens en nooit weer. Gelukkig bleek dat Floris zich ook wel een beetje weeig had gevoeld. Maar goed, we hebben de lijnen gezien en daarvoor waren we in Nasca.
Toen we terug kwamen bij ons hostel was de eigenaar ook terug van zijn tripje. Dit bleek ene Mart Derks uit America (wittewal.. beej Hooors) te zijn. Hij woonde al een aantal jaren in Peru, maar vertelde wel dat zijn broer in Serum woont en hijzelf in zijn jongere jaren zijn rijbewijs bij mijn eigenste vader heeft gehaald... Zo blijkt maar eens te meer, het is een kleine wereld...
´s middags ben ik, samen met Martijn en Jeske nog naar de mummies gaan kijken. Dit zijn mummies van de Nasca people die zo´n 2500 jaar geleden hebben geleefd. Door de droge woestijnhitte zijn deze bijzonder goed in tact gebleven. Mooi om te zien en vooral een heel vreemd idee dat deze mensen al zo oud zijn...
En dat was Nasca. Op naar Arequipa. En busreis van 10 uur, natuurlijk wel de VIP-stoelen. Dat dan weer wel....
Arequipa is een mooie stad met zo´n 800.000 inwoners. Het centrale plein: Plaza de Armas wordt als één van de mooiste van Peru bevonden; de kathedraal en de talrijke koloniale gebouwen sieren het plein. Arequipa bevindt zich op uim 2300 meter boven zeeniveau en is omringd door vulkanen. El Misti is de grootste en waakt over de stad. Deze vulkaan is zo´n ruime 5800 meter en het is een indrukwekkend aanblik.
We zitten in een mooi hotel met een prachtige tuin. Het is hier rustig en heerlijk toeven.
Bij aankomst hebben Floris en ik meteen een trekking naar de Colca Canyon geboekt. En hier zijn we eergisteravond van teruggekomen. Het was fantastisch!
De Colca Canyon is met zijn ruime 4000 meter de diepste canyon ter wereld. Maar liefst tweemaal zo diep als de Grand Canyon in de US. We hadden een fantastische gids en waren maar met 6 personen.
De eerste dag was het een flinke trip omlaag, de canyon in. In een klein dorpje hebben we geluncht, heerlijk! De Peruaanse keuken is fantastisch! Daarna zijn we doorgelopen naar het volgende dorpje, alwaar we de nacht hebben doorgebracht. De omgeving is overweldigend. De natuur is ongelooflijk en hoog in de lucht zie je de flight of te condors...
De volgende dag zijn we via een prachtig pad doorgelopen naar de oase, alwaar we verwelkomd werden door het aanblik van een prachtig zwembad omringd met de meest uiteenlopende tropische planten, palmen en bloemen. Deze verkoeling was welkom. Hier hebben we de dag doorgebracht en tegen het einde van de middag hebben we ons door twee muilezels de berg op laten dragen. En dat was een avontuur op zich...
Die beesten kennen de weg en zijn ontzettend sterk, dus het is een kwestie van ontspannen en erop vertrouwen dat je goed boven aan komt terwijl je de afgrond langs je steeds dieper ziet worden.
Echter is dat makkelijker gezegd dan gedaan... Vooral als je, zoals ik, op de laatste ezel zit die constant met de zweep van de ezelhoeder achter mij ervan langs krijgt en daardoor voortdurend probeert om de ezel voor ons in te halen op een pad dat niet breder is dan één meter en steil omhoog gaat met een afgrond van honderden meters langs me....
Ik was dus blij dat ik boven was en niet alleen omdat ik na anderhalf uur ook wel erg veel last begon te krijgen van mijn derriere...
Kerstavond hebben we doorgebracht in een klein plaatje genaamd Capanaconda. We hebben een privediner gehad en onze gids heeft ons goed verwend met eigen gemaakte Pisco sour en hot chocolat.
Na het diner zijn we de kroeg in gedoken tot in de late uurtjes.
Kleine kinderen kwamen in groepjes binnen om te zingen in ruil voor een maaltijd of snoepjes. Op straat werd overal vuurwerk afgestoken en om twaalf uur ging de champagne rond en werden we door iedereen geknuffeld en zalig kerstfeest gewenst. Heel erg leuk!
Toen we om 2 uur ´s nachts bij ons hostel kwamen stond onze guesthouse-mama ons op te wachten met champagne en werden we wederom geknuffeld. Het balkon van onze kamer was volledig versierd met kerstlichtjes en muziek. We hebben er nog een geproost en keken uit over het kersttumult op straat. Het kerstgevoel dat overdag nog ontbrak kwam zowaar lichtjes te voorschijn...
De dag erna kostte het ons toch wel enige moeite om wakker te worden. Na een goed ontbijt zijn we met de bus teruggereden naar Condor´s Cross. Een uitkijkpunt boven aan de canyon alwaar de condors zich op de warme luchtstroming sierlijk laten meevoeren. En we hadden geluk...
Het was helder weer en we hebben veel condors gezien. Ze vliegen voor ons op ooghoogte door de canyon en sommige waren slechts enkele tientallen meters van ons vandaan. Wat een machtig mooie beesten!
In de canyon leven zo´n 70 condors. Ze zijn met hun 15 kilo, 1.20 meter en vleugelspanwijdte van maximaal 3 meter de grootste vogels ter wereld. Het is magisch om te zien hoe gracieus ze door de lucht zweven.
De reis terug naar Arequipa verliep door wederom een Nationaal Park. Het was een feest om tijdens de rit van 6 uur het landschap aan ons voorbij te zien trekken. Bochtige wegen omhoog door de bergen. Canyons met terrassen waarop de landbouw geschied, kleine dorpjes, vrouwen in traditionele kleding onderweg met een stel ezels, schapen en koeien, spelende kinderen en prachtig natuur.
De hoogste pas waar we door moesten lag op 5000 meter. Hoe hoger we kwamen, hoe minder er groeide. Langzaam veranderde het landschap in een rotsige omgeving en verraadde de sneeuw de hoogte. We zijn uitgestapt en hebben een sneeuwgevecht gehouden. Bizar om te bedenken dat we 24 uur eerder nog lagen te bakken aan het zwembad in de oase.
Door de hoogte waren we al snel buiten adem en ving de reis aan terug naar beneden.
Het uitzicht werd wijdser. Een landschap met vulkanen, meren met flamingo´s en grazende alpalca´s. Prachtig mooi.
Langzaam zagen we El Misti opdoemen en kondigde Arequipa zich aan.
Moe, maar voldaan meldden we ons bij ons hotel. In de avond hebben we met Jeske en Martijn een kerstmaaltijd genuttigt in een restaurant in de stad.
En dan is het tweede kerstdag... Deze heeft in het teken gestaan van luieren, skypen met het thuisfront en pakjesavond. Het was onze laatste avond met Jeske en Martijn en hebben deze wel gespendeerd. Iedereen had kadootjes gekocht. We hadden wijn, whiskey en chips ingeslagen. En zo hebben we ons uren vermaakt met een kadootjes-dobbelspel.
We hebben een zingende kerstman met lichtjes, een op afstandbediening rijdende graver, een obsceen beeldje, dobbelstenen en een gooibeker en nog wat andere meuk die we de volgende drie maanden als extra bagage in onze rugzak mee moeten dragen.... Het was supergezellig!
Vanavond vertrekken we met de nachtbus naar Cusco. Daar wacht Machu Pichu op ons en gaan we oud en nieuw vieren, dat zal me een feest worden...
Maar eerst gaan we onze reis verder plannen, we zijn er nog niet helemaal uit wat we na Cusco willen doen, dus daar gaan we proberen in de komende dagen achter te komen.
Wij hopen dat iedereen een goede kerst heeft gehad en wensen iedereen alvast een hele goede jaarwisseling! Bedankt voor alle leuke berichtjes en keep in touch!
Kusje
P.S.:
- Bij een volgend bericht zijn wij hopelijk oom en tante!
- Lord of the Fries is erg tevreden over de kwaliteit van de friet hier!
- Kan geen foto´s meer op deze site uploaden, want dan moet ik er voor betalen en dat wil ik niet. Dus probeer ik er wat op mijn facebook te zetten! Check it out!
T.A.V.:
Dekaale: Genoeg schone deernes hier, ik zal Floris een mooi exemplaar voor je uit laten zoeken... Wat was je adres ook alweer?
Hanneke: Ik heb de cavia voor alsnog niet geproefd. Vind het er toch niet zo lekker uitzien, zo´n platgeslagen beest met ogen en tanden...
John: Goed bezig! Tof om te horen dat de zaken goed lopen! Keep up the good work!
Annet: Hahaha... Maak me blij en regel het maar....
Iedereen: Bedankt voor de leuke berichtjes en een knallend 2011!!!!! Joehoe!!!
-
27 December 2010 - 18:12
Henny:
mooi verhaal!
jij in peru, ik in spanje en samen aan de chat....wat is de wereld toch klein geworden! -
27 December 2010 - 19:52
Gijs & Leny:
Toffe verhalen.
Wij hadden vooral een WITTE Kerst.
2011 komt eraan.
Wij blijven jullie "volgen".
Leuk. Alert blijven en vooral GENIETEN.
Gijs & Leny -
27 December 2010 - 20:06
Skeelerjoep:
Ha lui...
Jullie ook alvast een knallend 2011... Is zo te lezen wel goed besteed!!!
Een Ezel op een ezel... Beetje dubbelop niet?
Geniet er van en alvast Mucho plaisier bij Machu Pichu!!
Grt,
SEAL -
27 December 2010 - 20:48
Bas & Sandra:
Maak ons gek!! jullie vieren NY in de Loki's!!!! have mucho fun!! Weten jullie al hoe jullie naar Machu Pichu gaan? grtz S &B -
27 December 2010 - 20:50
Ellen:
En wij hier maar sneeuwpoppen en iglo´s bouwen, maja, kan wel weer een jaartje of 20 duren voordat we weer zo´n witte kerst hebben, joehoe!
Wat een geweldige verhalen, heel fijn om te lezen! Laat de volgende maar komen, tot gauw maar weer!
XXX Ellen
-
28 December 2010 - 07:07
Luc Swinkels:
ik heb t wer met veul plezeer geleaze! Ge hebt trouwes de carnevalskrant gehaald dit joar... ;-) veul plezeer nag, en ik wens oow alves un fantasties 2011.. x -
28 December 2010 - 07:52
Janus:
Jullie ook bedankt voor alles, een goed uiteinde en tot vriedig@!.
Grt Janus -
28 December 2010 - 08:05
Mr.Savage:
sodeju, dat klinkt allemaal weer erg goed ! Erg leuke verhalen om te lezen!
Hier gaat alles zn gangetje en ik kan jullie in iedergeval zeggen dat de kleine al zn eerste Kersten trekjes laat zien,..... TE LAAT! :)
groeten uit een wit Hoooorst
Roy en Eefje -
28 December 2010 - 08:37
Bas:
super vet -
28 December 2010 - 21:12
Hay En Jo:
geweldig he,in 24 tig uur van badpak naar sneeuw gevechten!!!
wij hebben een super fijne tijd gehad in los monchis bij C + C en een gezellige bruilof.jullie ook een goede roets naar 2011 en we blijven jullie volgen.liefs jo -
29 December 2010 - 13:16
Jenny:
Haaai!! wat een prachtige verhalen, echt wauw en ik kan me er de mooiste plaatjes bij voorstellen zoals beschreven in de reisverslagen. Vroeger toen ik nog cultureel antroploog wilde worden (;D) en nog wel eens verder wilde komen als Sêrum, wilde ik ook naar Nasca en de Machu Pichu, haha. Nu mogen jullie voor mij kijken en beleven en vooral genieten. Maar wie weet, ga ik dat ook nog wel een keer doen, toch?
In ieder geval geniet er kei van en heel veel succes met de trail en ik ben benieuwd naar het volgende verslag!! Veel plezier met oud en nieuw en wij zullen proosten op jullie en het nieuwe jaar!!!
Veel liefs Jenny -
29 December 2010 - 14:03
Martijn En Illin:
Hallo! Even een berichtje vanuit Nederland... Ja we zijn helaas alweer thuis! We hebben een super vakantie gehad, heerlijk genoten en toch wel wat gezien. Vooral de bruiloft was een super ervaring! Nou genieten jullie maar lekker verder... En we houden jullie op de hoogte van alles (Er is nog steeds geen baby ;-)
Grzz knuffels Martijn en Illin -
29 December 2010 - 17:35
Lonneke En Floris :
@Bas: Nog geen concrete plannen over Machu Pichu. Het wordt in ieder geval geen Inca Trail. We zijn bezig met andere leuke plannen, binnenkort meer hierover...
@Luc: Carnavalskrant gehaald? Que?
@Janus: Tot vriedig!
@Hay en Jo: Goed om te horen! Nog kei gefeliciteerd met het huwelijk van jullie zoon natuurlijk!
@Jenny: Als je de kans krijgt zeker doen! Echt iets voor jou, Peru! X
@Martijn en Illin: Goed om te horen, hadden niet anders verwacht!
@Baby in Eefjes buik: Schiet eens op man!!! Ome Floris en Tante Lonneke -
30 December 2010 - 13:58
Dorus:
Waaw.... wat een LANG en machtig mooi verhaal! Ongelofelijke trip die jullie daar aan 't maken zijn.
Enjoy ald op niej en rest van de trip en tot volgend jaar!
412 groeten!
P.S. Haha! Die ijsco-verkoper-uit-'t-niets zijn os pap en mam daar ook tegengekomen... -
31 December 2010 - 09:27
Marie-Louise:
Hej reizigers,
volgens mij gaat 2010 voor jullie de geschiedenis in als een geweldig jaar en hoe het er nu uitziet wordt ook 2011 een jaar vol met hele mooie momenten. GEWELDIG!
De beste wensen voor het nieuwe jaar!
lieve groetjes Marie-Louise -
31 December 2010 - 16:58
Lonneke En Floris :
Wij wensen iedereen heel hele goeie jaarwisseling en een knallend begin en verdere voortzetting van 2011!!
Wij gaan het goed vieren in Cusco en zullen het glas op ieders gezondheid heffen! -
01 Januari 2011 - 10:38
Geertoos:
Dag Lonneke en Floris,
Het jaar 2011 kleurrijk, feestelijk en goed begonnen?
Een hele ervaring zo ver van (T)huis.
Wij wensen jullie:
een Gelukkig Nieuw Jaar
Brazilian e Feliz Ano Novo
English a Happy New Year
Filipijns Maligayang Pasko
Frans Bonne Année!
Duits ein glückliches Neues Jahr!
Spaans un Prospero Ano Novo
Turks Noeliniz kutlu olsun ve yeni yilinis kutlu olsun!
Vietnamees Chuc mung nam moi va Giang Sing vui ve
etc etc.etc.
Geniet en maak er een mooi jaar van met blijvende goede herinneringen.
groeten -
05 Januari 2011 - 11:31
Loes:
Feliz ano nuevo!
Wat een geweldige verhalen!
Ben ook weer terug uit Mexico, heb er vrienden gemaakt uit Peru, dus heb alvast een adresje in Lima:)
Geniet ze!
X -
09 Januari 2011 - 11:22
Annet:
hallloooo!
jeetje wat een reisverslag..ik heb het tig keer gelezen :)
geniet er nog maar van, want jullie zijn weer bijna thuis! :),
en ik blijf aandringen bij John!
knuffel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
