VRIJHEID!!!
Door: Lonneke
Blijf op de hoogte en volg Lonneke en Floris
15 Februari 2011 | Argentinië, San Martín de los Andes
Voor de verandering een korte vliegensvlugge update deze keer....
We zijn inmiddels alweer ruim een week in Argentinie en hebben een dikke wagen (Ford Ecosport, Dakar-editie (Hell yeah!)) onder onze kont, kampeerspullen en visgerei aangeschaft en de afgelopen week hebben we genoten van alle vrijheid en het outdoorleven!
Kamperen is hier geweldig, gemakkelijk en schitterend mooi. We staan momenteel in het lake-district op een kamping in the middle of nowhere op 5 meter afstand van een prachtig meer onder de bomen, tussen de bergen en het groen. Elke avond genieten we van barbeque, wijn en een kampvuurtje. Overdag is het heet en zonnig en in de avond en nacht koelt het hier goed af.
Wij zijn tevreden en gelukkig en genieten van elk moment!
Sinds we aan het kamperen zijn is het lastig om te internetten. We zijn de steden moe en zoeken het dus ook niet op tenzij het niet anders kan. We zijn momenteel aan het wachten op onze vergunning om met de huurwagen de grens naar Chili over te gaan en dus moest even de mailbox gecheckt worden. Vandaar dat ik tevens maar snel even van de gelegenheid gebruik maak om een nieuw stukje de ether in te smijten....
Sinds we Bolivia hebben verlaten is het alleen nog maar heet en zonnig geweest. Het is heerlijk om eindelijk de hoogte achter ons te laten en weer op adem te komen.... Letterlijk en figuurlijk....
In Chili hebben we een paar dagen doorgebracht met genieten van het mooie weer en de rust in La Serena.
Vervolgens door naar Santiago wat eigenlijk helemaal niet onze bedoeling was...
Maar sinds we er toch waren, zijn we op zoek gegaan naar de overleden broer van de opa van Floris.
Ome Thei is hier in de jaren 50 gekomen als broeder en heeft veel betekent voor de burgers van San Bernardo (gedeelte van Santiago).
In 1962 is hij hier verongelukt en ligt hier dus ook begraven. Floris zijn opa heeft het geregeld over ome Thei en is zelf helaas nooit in de gelegenheid geweest om hem of zijn graf te bezoeken.
En sinds wij er toch waren zijn wij op zoek gegaan naar de sporen van ome Thei.
Na vele omzwervingen zijn we uiteindelijk bij een Nederlandse pater gekomen die ome Thei had gekend. Deze goede man vertelde ons dat ome Thei begraven lag op het Cemetario Metropolitano. De grote begraafplaats van Santiago. Uiteindelijk hebben we zijn graf gevonden en er een bloemetje neergelegd. Het was een zeer bijzondere dag...
En toen dus door naar Argentinie.... Voor(lopig) de laatste maal met de bus.... Op naar Mendoza!
Mendoza is een leuk stadje en wij zaten in een heel leuk guesthouse, want de wijn was er helemaal gratis....
We hebben een wijntour gedaan op de fiets, wat erg leuk was.... Daarbij ben ik glansrijk en op zeer klungelige wijze op mijn gezicht gegaan.... Het ergste was dat ik vlak van tevoren nog had verkondigt dat een helm echt niet nodig was omdat ik Death Road had overleefd en uit Nederland kom en dus vanzelfsprekend goed kan fietsen.... Floris en de gids deden het bijna in hun broek van het lachen terwijl ik daar in de knoop met mijn fiets in het stof tussen de wijngaarden lag.... Ik lachte maar mee als een boerin met kiespijn.... Ach ja, ben het wel gewend.... Maar ben er goed vanaf gekomen.... slechts enkele blauwe plekken en een schaafwond.... En het niks met de wijn te maken gehad.... echt niet.... De gids zei zelf dat je van deze wijn niet dronken wordt.... En hij heeft er verstand van... zo!
En toen dus een auto geregeld, vis- en kampeerspullen ingeslagen en inmiddels via San Juan, La Rioja, San Luis, Cordoba en La Pampa in het Lake-distric beland.
De zomervakantie loopt hier ten einde en de Argentijnen trekken langzaamaan weer terug naar hun eigen stekkie. Op veel plaatsen is het dus lekker rustig en soms hebben we de hele camping voor onszelf.... Zalig!
Behalve in Cordoba.... Daar stonden we op een camping met alleen maar Argentijnen en niemand die Engels sprak. Nu zul je denken, dat maakt toch niks uit. Dat klopt, maar bij het lezen van het onderstaande verhaal zul je begrijpen waarom het wel even prettig was geweest als iemand wat Engels had gekund... Of dat mijn Spaans beter was geweest...
Waarschuwing: Het onderstaande bericht kan schokkend zijn voor mensen met een insecten-fobie!
Floris is een ruime 3 weken in zijn schouder gestoken door een of ander insect. Dit is waarschijnlijk ergens bij Death Road gebeurd... Feit is dat Floris er steeds meer last van kreeg en de bult ook steeds dikker leek te worden. Echter was er aan de buitenkant weinig bijzonders te zien.... Tot een paar dagen geleden...
Floris is momenteel een boek aan het lezen over een stel dat een jaar lang op een onbewoond eiland heeft overleefd. Op een avond zit hij te lezen en vertelt dat er wordt omschreven hoe iemand in het boek door een insect was gestoken en er enige tijd later allemaal spinnetjes uit deze beet komen lopen.... We lachen en gruwelen erom en Floris zegt als grap: ¨Dalijk heb ik dat ook....¨. Doelend op zijn schouder...
Daags erna geeft Floris aan er toch wel meer last van te krijgen.. Te eigenwijs om naar de dokter te gaan, zal ik er dan wel even naar kijken. En terwijl ik het aan het schoonmaken ben lijkt het alsof er wat pus uit de beet komt. Als ik dit weg wil vegen trekt het zich terug in het gat en ik besef me dat dit geen pus is, maar een levend organisme..... Ik schrik me helemaal dood en Floris denkt in eerste instantie dat ik een grap maak... Echter ziet hij al snel aan mijn bleekwit gelaat dat het menens is.....
Daarop toch maar besloten om navraag te doen of er een dokter op de kamping aanwezig is. Dat was niet het geval, maar deze kon wel gebeld worden.... Na enige tijd kwam er een ambulance met zwaailichten onze richting op gereden.... De arts stelde zich voor en aan haar gezicht dacht ik af te lezen dat ze het idee had dat er twee paniekerige toeristen voor haar stonden met een kleine beet en een behoorlijk overtrokken reaktie.... Niets was minder waar...
Als de arts de beet bekijkt en beweegt komen er al snel enkele dikke witte larven naar buiten gekropen... Dit had de arts duidelijk niet verwacht en ze vraagt of het oke is ls ze er een foto van maakt... De ambulancebroeder haalt zijn camera ook te voorschijn en langzaam aan wordt het steeds drukker om de bus... Niemand spreekt Engels en iedereen spreekt Spaans door elkaar heen en wij begrijpen het allemaal niet, maar weten wel dat er zojuist enkele wormen uit Floris` zijn schouder zijn gekomen.....
Uiteindelijk wordt ons duidelijk dat een of ander insect dus inderdaad een eitje in Floris zijn huid heeft gelegd en dat daar nu larven uit zijn gekomen. Floris mag aan de anti-biotica en nog wat andere troep en moet de komende dagen dagelijks een bezoekje brengen aan een ziekenhuis om te laten controleren of er nog meer in zit.... Onze buurman is zo vriendelijk om voor ons naar de apotheek te rijden om de voorgeschreven medicatie op te halen... Wij brengen de avond enigszins bedremmeld door.... Ik raak het beeld van die larf moeilijk kwijt...
Inmiddels is het enkele dagen later en de wond is mooi aan het genezen en er is verder (tot op heden) niets vreemds meer uitgekomen... De medicijnen zijn op en Floris voelt zich weer de ouwe... Wij gaan vrolijk verder waar we mee bezig zijn en hebben weer een leuk verhaal om op feestjes te kunnen vertellen....
We reizen langzaamaan verder richting zuiden, maar weten niet hoe de komende weken er precies uit komen te zien.
Daar waar het ons bevalt, blijven we en anders rijden we lekker verder.... Ik heb dus ook geen idee wanneer het volgende berichtje zal verschijnen... Internet is ver te zoeken en dat is ook helemaal niet erg.... Het is tijd voor vakantie!
Iedereen bedankt voor de berichtjes! We hopen dat jullie het goed maken! Wij nemen in ieder geval eind maart wat zon voor jullie mee!
Kusje
We zijn inmiddels alweer ruim een week in Argentinie en hebben een dikke wagen (Ford Ecosport, Dakar-editie (Hell yeah!)) onder onze kont, kampeerspullen en visgerei aangeschaft en de afgelopen week hebben we genoten van alle vrijheid en het outdoorleven!
Kamperen is hier geweldig, gemakkelijk en schitterend mooi. We staan momenteel in het lake-district op een kamping in the middle of nowhere op 5 meter afstand van een prachtig meer onder de bomen, tussen de bergen en het groen. Elke avond genieten we van barbeque, wijn en een kampvuurtje. Overdag is het heet en zonnig en in de avond en nacht koelt het hier goed af.
Wij zijn tevreden en gelukkig en genieten van elk moment!
Sinds we aan het kamperen zijn is het lastig om te internetten. We zijn de steden moe en zoeken het dus ook niet op tenzij het niet anders kan. We zijn momenteel aan het wachten op onze vergunning om met de huurwagen de grens naar Chili over te gaan en dus moest even de mailbox gecheckt worden. Vandaar dat ik tevens maar snel even van de gelegenheid gebruik maak om een nieuw stukje de ether in te smijten....
Sinds we Bolivia hebben verlaten is het alleen nog maar heet en zonnig geweest. Het is heerlijk om eindelijk de hoogte achter ons te laten en weer op adem te komen.... Letterlijk en figuurlijk....
In Chili hebben we een paar dagen doorgebracht met genieten van het mooie weer en de rust in La Serena.
Vervolgens door naar Santiago wat eigenlijk helemaal niet onze bedoeling was...
Maar sinds we er toch waren, zijn we op zoek gegaan naar de overleden broer van de opa van Floris.
Ome Thei is hier in de jaren 50 gekomen als broeder en heeft veel betekent voor de burgers van San Bernardo (gedeelte van Santiago).
In 1962 is hij hier verongelukt en ligt hier dus ook begraven. Floris zijn opa heeft het geregeld over ome Thei en is zelf helaas nooit in de gelegenheid geweest om hem of zijn graf te bezoeken.
En sinds wij er toch waren zijn wij op zoek gegaan naar de sporen van ome Thei.
Na vele omzwervingen zijn we uiteindelijk bij een Nederlandse pater gekomen die ome Thei had gekend. Deze goede man vertelde ons dat ome Thei begraven lag op het Cemetario Metropolitano. De grote begraafplaats van Santiago. Uiteindelijk hebben we zijn graf gevonden en er een bloemetje neergelegd. Het was een zeer bijzondere dag...
En toen dus door naar Argentinie.... Voor(lopig) de laatste maal met de bus.... Op naar Mendoza!
Mendoza is een leuk stadje en wij zaten in een heel leuk guesthouse, want de wijn was er helemaal gratis....
We hebben een wijntour gedaan op de fiets, wat erg leuk was.... Daarbij ben ik glansrijk en op zeer klungelige wijze op mijn gezicht gegaan.... Het ergste was dat ik vlak van tevoren nog had verkondigt dat een helm echt niet nodig was omdat ik Death Road had overleefd en uit Nederland kom en dus vanzelfsprekend goed kan fietsen.... Floris en de gids deden het bijna in hun broek van het lachen terwijl ik daar in de knoop met mijn fiets in het stof tussen de wijngaarden lag.... Ik lachte maar mee als een boerin met kiespijn.... Ach ja, ben het wel gewend.... Maar ben er goed vanaf gekomen.... slechts enkele blauwe plekken en een schaafwond.... En het niks met de wijn te maken gehad.... echt niet.... De gids zei zelf dat je van deze wijn niet dronken wordt.... En hij heeft er verstand van... zo!
En toen dus een auto geregeld, vis- en kampeerspullen ingeslagen en inmiddels via San Juan, La Rioja, San Luis, Cordoba en La Pampa in het Lake-distric beland.
De zomervakantie loopt hier ten einde en de Argentijnen trekken langzaamaan weer terug naar hun eigen stekkie. Op veel plaatsen is het dus lekker rustig en soms hebben we de hele camping voor onszelf.... Zalig!
Behalve in Cordoba.... Daar stonden we op een camping met alleen maar Argentijnen en niemand die Engels sprak. Nu zul je denken, dat maakt toch niks uit. Dat klopt, maar bij het lezen van het onderstaande verhaal zul je begrijpen waarom het wel even prettig was geweest als iemand wat Engels had gekund... Of dat mijn Spaans beter was geweest...
Waarschuwing: Het onderstaande bericht kan schokkend zijn voor mensen met een insecten-fobie!
Floris is een ruime 3 weken in zijn schouder gestoken door een of ander insect. Dit is waarschijnlijk ergens bij Death Road gebeurd... Feit is dat Floris er steeds meer last van kreeg en de bult ook steeds dikker leek te worden. Echter was er aan de buitenkant weinig bijzonders te zien.... Tot een paar dagen geleden...
Floris is momenteel een boek aan het lezen over een stel dat een jaar lang op een onbewoond eiland heeft overleefd. Op een avond zit hij te lezen en vertelt dat er wordt omschreven hoe iemand in het boek door een insect was gestoken en er enige tijd later allemaal spinnetjes uit deze beet komen lopen.... We lachen en gruwelen erom en Floris zegt als grap: ¨Dalijk heb ik dat ook....¨. Doelend op zijn schouder...
Daags erna geeft Floris aan er toch wel meer last van te krijgen.. Te eigenwijs om naar de dokter te gaan, zal ik er dan wel even naar kijken. En terwijl ik het aan het schoonmaken ben lijkt het alsof er wat pus uit de beet komt. Als ik dit weg wil vegen trekt het zich terug in het gat en ik besef me dat dit geen pus is, maar een levend organisme..... Ik schrik me helemaal dood en Floris denkt in eerste instantie dat ik een grap maak... Echter ziet hij al snel aan mijn bleekwit gelaat dat het menens is.....
Daarop toch maar besloten om navraag te doen of er een dokter op de kamping aanwezig is. Dat was niet het geval, maar deze kon wel gebeld worden.... Na enige tijd kwam er een ambulance met zwaailichten onze richting op gereden.... De arts stelde zich voor en aan haar gezicht dacht ik af te lezen dat ze het idee had dat er twee paniekerige toeristen voor haar stonden met een kleine beet en een behoorlijk overtrokken reaktie.... Niets was minder waar...
Als de arts de beet bekijkt en beweegt komen er al snel enkele dikke witte larven naar buiten gekropen... Dit had de arts duidelijk niet verwacht en ze vraagt of het oke is ls ze er een foto van maakt... De ambulancebroeder haalt zijn camera ook te voorschijn en langzaam aan wordt het steeds drukker om de bus... Niemand spreekt Engels en iedereen spreekt Spaans door elkaar heen en wij begrijpen het allemaal niet, maar weten wel dat er zojuist enkele wormen uit Floris` zijn schouder zijn gekomen.....
Uiteindelijk wordt ons duidelijk dat een of ander insect dus inderdaad een eitje in Floris zijn huid heeft gelegd en dat daar nu larven uit zijn gekomen. Floris mag aan de anti-biotica en nog wat andere troep en moet de komende dagen dagelijks een bezoekje brengen aan een ziekenhuis om te laten controleren of er nog meer in zit.... Onze buurman is zo vriendelijk om voor ons naar de apotheek te rijden om de voorgeschreven medicatie op te halen... Wij brengen de avond enigszins bedremmeld door.... Ik raak het beeld van die larf moeilijk kwijt...
Inmiddels is het enkele dagen later en de wond is mooi aan het genezen en er is verder (tot op heden) niets vreemds meer uitgekomen... De medicijnen zijn op en Floris voelt zich weer de ouwe... Wij gaan vrolijk verder waar we mee bezig zijn en hebben weer een leuk verhaal om op feestjes te kunnen vertellen....
We reizen langzaamaan verder richting zuiden, maar weten niet hoe de komende weken er precies uit komen te zien.
Daar waar het ons bevalt, blijven we en anders rijden we lekker verder.... Ik heb dus ook geen idee wanneer het volgende berichtje zal verschijnen... Internet is ver te zoeken en dat is ook helemaal niet erg.... Het is tijd voor vakantie!
Iedereen bedankt voor de berichtjes! We hopen dat jullie het goed maken! Wij nemen in ieder geval eind maart wat zon voor jullie mee!
Kusje
-
15 Februari 2011 - 17:04
Bas & Sandra:
Bah!! wat een viezigheid! gelukkig zijn wij veilig in Nederland!! -
15 Februari 2011 - 17:57
Skeelerjoep:
Ik denk dat als ik larve was, ik ook best deelgenoot van Floris zou willen zijn en me cosy in zijn armen zou willen nestelen....
Maar goed.. Het leest zich weer allemaal lekker weg en de jaloezie meter staat weer richting de max...
Keep up the good work!! -
15 Februari 2011 - 18:23
Rutger:
Ideaal die larven voor als je gaat vissen.... -
15 Februari 2011 - 18:23
Jeroen R:
Lekker verhaal! Ik dacht dat je zoiets alleen op discovery tegen zou komen, haha.
Veel plezier nog en misschien is anti-insektenspul een idee...
-
15 Februari 2011 - 18:23
Gijs & Leny:
Geniet van de laatste weken!!!
Blijf wel GEZOND !
Wij wachten op de gesproken verhalen!
Gijs & Leny -
15 Februari 2011 - 21:56
Dion:
wat een griezelig verhaal, dacht dat je dat alleen in film zag!
Ik was een beetje achter met lezen dus heb laatst eens bij gelezen. Wat een verhalen zeg, jullie maken het ook allemaal mee. Super om te lezen allemaal.
Geniet er nog van.
Liefs Dion -
16 Februari 2011 - 07:39
Heidi En Erik:
Getverrrrr, wat een verhaal!!! Floris de larven-man. Prachtige foto's en avonturen over Bolivia. Wat een lefgozers zijn jullie toch. Geniet van de rust en natuur en kom heelhuids zonder al te veel vreemd gespuis terug.
Liefs Heidi, Erik en Elisa
p.s. met onze "larf" gaat alles goed, groeit gestaag door en we laten 'm nog effe fijn zitten. -
16 Februari 2011 - 09:38
Henny:
ik heb eens foto op de voorpagina van de krant gezien van een man met een bult op z'n schouder. er zaten weet ik hoeveel beestjes is. ben het nooit vergeten.
que les vayan bién -
17 Februari 2011 - 18:15
Truus En Paul:
Tjemig, wat een creepy verhaal! Zo maak je nog eens wat mee.....Geniet volop van al het moois dat nog komen gaat! -
17 Februari 2011 - 19:39
Janus:
tering , niet normaal . ideaal leesvoer als je met een bord macaroni op schoot zit.
Goed bezig en keep it up!!
-
17 Februari 2011 - 20:27
[ Ff Niet] Paletti:
.....moest het toch lezen;
ben nu 'n bietje misselijk....!!! -
18 Februari 2011 - 08:39
Bas:
foto's graag van de larve -
23 Februari 2011 - 12:25
Sivvels:
...blij dat ik al gegeten had!
enjoy!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
